Alles over de Apple Music Classical-app

Met de Apple Music Classical-app wordt klassieke muziek toegankelijker dan ooit. Daarom praten we je graag bij: wat kun je ermee, en hoe gebruik je de app? Dit en meer lees je hier.

Wie bij de term ‘klassieke muziek’ denkt aan Radio 4, klappende grootmoeders en het wachtmuziekje van de tandarts, is niet alleen. Toch is dat stoffige beeld niet hele­maal terecht. Klassiek is namelijk een veel bredere term dan je misschien zou denken. Ja, de Middeleeuwse zangkoren en welbekende stukken van Mozart vallen eronder, maar moderne filmmuziek en de prachtige pianodeuntjes van Yann Tiersen bijvoorbeeld ook.

En hoewel de eerste twee je misschien nog niet zo aanspreken, kan het geen kwaad om ze een kans te geven. Alleen sta je dan voor een probleem, want waar moet je beginnen? Welke stukken zijn écht de moeite waard? En welke uitvoeringen daarvan? Als je in je omgeving geen expert op het gebied van klassieke muziek had, dan kon je op die vragen eigenlijk geen goed antwoord krijgen. En juist daar moet Apple Music Classical bij helpen.

De nieuwe Apple Music Classical-app zat er al een tijdje aan te komen. Daarvoor moeten we even terug naar 2021. In augustus van dat jaar kondigde Apple aan Primephonic te hebben overgenomen, een streamingdienst uit ons eigen Amsterdam die gericht was op klassieke muziek.

Nu klinkt dat misschien wat verwarrend: waarom zou Apple zo’n dienst overnemen, als ze op Apple Music al zowat alle klassieke muziek aanbieden? Dit heeft alles te maken met de zoekfuncties van ­Primephonic. In de normale Muziek-app is het bijzonder lastig om te zoeken naar een specifieke uitvoering van een stuk, composities met een bepaald instrument, of muziek uit een specifieke periode.

Primephonic loste dit probleem op met een véél betere manier om klassieke muziek te zoeken en filteren. Hiermee was het mogelijk om te zoeken op componist, muziekperiode, genre, dirigent, orkest, solist, ensemble, koor of instrument. En Apple wilde deze functionaliteit maar al te graag integreren in Apple Music. Dat is nu dus gebeurd.

Althans, het is niet volledig geïntegreerd, want het gaat om een losse app die de functies van Primephonic heeft overgenomen. Maar Apple Music Classical maakt wel gewoon deel uit van je normale Apple Music-abonnement, en is dus gratis te downloaden voor abonnees. Dat maakt de diverse wereld van klassieke muziek toegankelijker dan ooit – en laat dat nou net Apple’s bedoeling zijn.

In een kort persmoment lichtten verschillende verrassende sprekers de voordelen van Classical toe, waaronder Radiohead-gitarist Jonny Greenwood, violiste Hilary Hahn en cellist Yo-Yo Ma. En waar je misschien zou verwachten dat de nadruk lag op de nieuwe uitgebreide zoekfunctie, werd vooral benadrukt dat het door de app voor nieuwkomers gemakkelijker wordt om de wereld van klassieke muziek in te duiken.

Experts van Apple Music hebben handmatig de beste stukken – en daarvan weer de beste uitvoeringen – aangewezen. Bijvoorbeeld van een bepaalde componist, maar ze hebben ook breder gekeken, zoals naar de beste muziek van een specifieke periode.

Hierdoor ben je altijd maar een paar tikken verwijderd van een afspeellijst met het beste van het beste. Daardoor is de kans veel groter dat je erdoor wordt gegrepen. En met name voor jongere generaties, waarbij klassieke muziek redelijk naar de achtergrond is verschoven, kan dit zomaar voor een heropleving zorgen.

Goed, die jongere generaties moeten wel eerst Apple Music Classical op hun iPhone zetten. En dat is dan toch weer een kleine drempel. Wat dat betreft zou het niet zo’n gek idee zijn om mensen die populaire klassieke afspeellijsten aantikken in Apple Music – zoals Piano chill, Mindful klassiek en Pure piano – automatisch door te verwijzen naar Apple Music Classical. Want wie de app eenmaal heeft gedownload, duikt er waarschijnlijk ook in.

Maar dat is aan Apple: wij zijn in ieder geval enthousiast, en dromen met plezier even weg bij een van de 1037 opnames van Largo uit Dvořáks symfonie nr. 9 in e-mineur. En gelukkig hoeven we daarvoor niet zelf meer een goede uitvoering uit te zoeken.

Classical richt zich vooral op je oren, maar Apple heeft ook aan je ogen gedacht. Zo zijn er de digitaal geschilderde portretten van bekende componisten, die de stijlen van de bijbehorende periode nabootsen. Wat dacht je zoal van dit portret van Johann ­Sebastian Bach?

Apple Music Classical is voor abonnees van Apple Music gratis te downloaden in de App Store – gebruik daarvoor de QR-code hierboven – en werkt op iPhones met iOS 15.4 of nieuwer. De iPad, Mac, Apple TV en andere Apple-apparaten hebben helaas nog geen aangepaste versie van de app.

Wil je daarop naar muziek van Classical luisteren, dan moet je die eerst in de app op je iPhone toevoegen aan je bibliotheek met de ‘+’-knop. Daarna verschijnen ze ook in de normale Apple Music-app op je andere apparaten. Of, om het nog gemakkelijker aan te pakken: tik de muziek aan op je iPhone, open onder in je scherm de afspeelbediening, en AirPlay het geluid direct naar je andere Apple-apparaten.

Voor iedereen is iets te vinden in Apple Music Classical – dus ook voor onze redactie. Dit zijn onze favoriete muziekstukken.

Van klassieke muziek heb ik geen kaas gegeten – van filmmuziek wél. Heb ik even geluk: die vind je ook op Apple Music Classical. Mijn meest recente ontdekking hier is de soundtrack van de HBO Max-serie ‘The Last of Us’, gecomponeerd door de Argentijn Gustavo Santaolalla.

Deze muziek kenmerkt zich door de vele leidmotieven en een minimalistisch, haast spookachtig geluid, met banjo’s, strijkinstrumenten, en zowel akoestische als elektrische gitaren. Sommige nummers herken je wellicht van de game waarop de verfilming gebaseerd is, al heeft Santaolalla voor de gelegenheid ook wat nieuwe muziekstukken uitgebracht. Maar let op: de songtitels bevatten wel spoilers, dus wees gewaarschuwd.

Doordat ik voornamelijk ben opgegroeid met de videobanden van Disney, heb ik tijdens mijn jeugd eigenlijk niks meegekregen van de Japanse animatiefilms van Studio Ghibli. Dus inmiddels ben ik in een soort inhaalrace verwikkeld. Misschien is het ook maar beter dat ik de films nu pas zie, want volgens mij kun je ze als volwassene nog een stuk beter waarderen.

En dat geldt ook voor de bijbehorende soundtracks van Joe Hisaishi. De thema­muziek van ‘Castle in the Sky’, getiteld ‘The Girl Who Fell From the Sky’, is daarbij een uitblinker. En uiteraard staat die ook op Apple Music Classical.

Op school (ik was 11) maakte ik tijdens muziekles kennis met de ‘Boléro’ van Maurice Ravel. Ik had daarvoor niks met klassieke muziek, maar deze compositie met zijn crescendo van instrumenten vond ik ontzettend gaaf. Het stuk begint heel zachtjes met enkel een dwarsfluit en twee trommels, maar eindigt met een heel orkest. Daartussenin komen er steeds meer instrumenten bij en vinden er lichte variaties op het hoofdthema plaats.

Het klinkt heel simplistisch (en waarschijnlijk is het dat ook voor echte kenners), maar juist daarom is het zo toegankelijk. Mijn jongere zelf ging het later op de dag nog op zijn cd-speler luisteren, nu heb ik er Apple Music Classical voor.

In onze drukke kantoortuin verstop ik me dikwijls onder mijn koptelefoon. Maar ja, wat voor muziek luister je dan? Nieuwe muziek slurpt mijn aandacht te veel op. En muziek die me past als een oude jas, gaat op een gegeven moment irriteren op Sky Radio-achtige wijze.

De soundtrack van games blijkt een verrassend goed alternatief. De deuntjes zijn (meestal) zó gecomponeerd, dat gamers die urenlang aan de buis gekluisterd zijn, zich er niet aan gaan ergeren. In Apple Music Classical vind je een afspeellijst met ‘Klassieke muziek uit videogames’. Die is perfect voor in ieder geval een halve kantoordag.