Menu
Sub menu
Haal meer uit je Mac, iPad, iPhone en Watch
iCreate 156iOS 17-geheimen onthuld
Cover van
nieuws

Urbex-fotografie: leg een nieuwe, oude wereld vast

Auteur: Maurice Snijders
0 reacties
urbex


Lees verder na de advertentie

Fotograaf Wijnand Burggraaf heeft een passie voor urbex-fotografie en maakt prachtige foto’s op oude, verlaten plekken. We spraken hem over zijn werk en de aantrekkingskracht van dit specifieke fotogenre.

“Mijn eerste urbex-foto’s heb ik gemaakt toen ik nog nooit over urbex gehoord had. Ik was in 2011 op vakantie in Vaals, tegen de Belgische en Duitse grens aan. Tijdens een wandeling kwam ik een oud spoorlijntje tegen. Iets verderop stonden veel oude diesellocomotieven en vervallen wagons. Daar heb ik toen foto’s van gemaakt. Een paar dagen later plaatste ik ze op social media en een van de eerste reacties was: ‘Hey Wijnand, wat een gave urbexreeks heb je gemaakt!’. Ik heb ‘urbex’ toen gegoogeld en er ging een hele nieuwe, oude wereld voor me open.”

“Het is een fantastisch gevoel als je voor het eerst een locatie binnenstapt. Je gaat dan direct een stuk terug in de tijd. Het verval, de spinnenwebben en de natuur die het soms langzaam weer overnemen, spreken me enorm aan. De locaties zijn vaak verboden terrein en dat maakt het extra spannend. Het voelt een beetje alsof je in je jeugd stiekem een sigaret rookte … het geeft een bepaalde kick.”

Een weekendje urbexen

“Een dagje of weekendje urbexen heeft zeker voorbereidingen nodig. Ten eerste plannen we een route. Gaan we naar België, Luxemburg, of rijden we door naar Frankrijk of het oosten van Duitsland? Dat zijn toch wel de landen die ik momenteel het meeste bezoek. Elk gebied heeft weer zijn eigen specialisme in locaties. Zo heb je in het westen van Duitsland natuurlijk veel oude mijnbouw en de industrie in het oosten staat weer bekend om de oude pottenbakkerijen en vele balzalen. In Frankrijk zijn veel leegstaande oude kastelen te bewonderen. Kastelen en rauwe industrie hebben mijn voorkeur, vooral kastelen die nog een volledige inboedel hebben en waar je bijna door de grond zakt. Er is nog zoveel te ontdekken. Aankomend jaar hoop ik een weektrip te kunnen doen in Italië.”


kooptip

urbex

“Ik deel met een aantal collega-fotografen een Google Drive waar we alle gevonden en verzamelde locaties op bewaren. Zo maken we een route voor een dag of weekend. Vaak wordt er tijdens een trip van afgeweken, want eenmaal op de route kom je vanzelf weer nieuwe locaties tegen en dat blijft toch altijd het leukste. Maar voor een route moet je wel een basis hebben natuurlijk. Van de locaties die we bezoeken is 95 procent illegaal, oftewel verboden terrein. Af en toe zijn er nog wel locaties die onder beheer staan. Daar kun je dan een afspraak voor maken om er te mogen fotograferen. Maar dat komt steeds minder voor en is, wat mij betreft, ook minder spannend.”

“We vertrekken vaak ‘s nachts en zorgen dat we met het eerste licht op de eerste locatie van de route zijn. De eerste locatie bepalen we altijd op basis van waar we de meeste problemen kunnen verwachten. Denk hierbij aan camerabeveiliging of bewaking die komt controleren. Je weet vaak ook niet waar je naar binnen moet. Dat maakt het ook wel leuk. Vaak is het aan de achterkant of zijkant van het gebouw. Het kan een deur zijn die open staat, maar vaker is het een open raam of kelderingang.”

kamer

“Als het lukt om binnen te komen (lukt niet altijd), zetten we snel de camera op het statief. Vaak loop ik rustig even door het gebouw om wat kamers te verkennen en te bepalen of het de moeite waard is. Als ik een mooie ruimte zie om vast te leggen, bepaal ik mijn compositie. Omdat het vaak donker is, werk je met lange sluitertijden en is een statief een must. Daarom zet ik ook altijd mijn timer aan om trillingen te voorkomen. Ik schiet mijn foto’s altijd in bracketing van donker naar licht (3, 5, 7 en soms 9 foto’s). Wanneer ik weer thuis ben, kopieer ik alle foto’s naar een externe disk en werk ze later uit in Photoshop. Omdat ik bijna alles in bracketing schiet, moeten mijn foto’s altijd uitgewerkt worden. Dat doe ik meestal met de filters van DXO Nik en soms Luminar.”

Betrapt …

“We worden zeker wel eens betrapt. Soms al direct voordat we naar binnen gaan, of op het domein staan. Vaak door buren die (soms al super vroeg) staan te kijken, of een beheerder die zijn ronde doet. In sommige landen kun je dan het beste een sprintje trekken nadat je je fotospullen hebt ingepakt (als je daar nog tijd voor hebt). En soms is het beter om gewoon even een babbeltje te maken en wat foto’s te laten zien. In beide gevallen leidt het ertoe dat we snel weer van het terrein af zijn.”

urbex

“We zijn ook een keer betrapt door een agent bij een oude Ford. Hij was behoorlijk streng, maar na een kort praatje mochten we nog heel even blijven om te fotograferen. De beste agent stond even later om de hoek met de beheerder te praten. We hoorden dat die het er niet mee eens was en dus moesten we alsnog zo snel mogelijk weg. Eenmaal op de snelweg werden we plotseling klem gereden door een politieauto. Dan schrik je toch wel even! Maar het bleek om dezelfde agent te gaan. Hij kwam naar ons toe gelopen en drukte een visitekaartje in mij handen. Of we hem wat foto’s van de Ford konden mailen, want hij was nogal een autoliefhebber! Daar konden we toch wel om lachen en uiteraard hebben we hem wat foto’s van de Ford gemaild.”

Apparatuur voor urbex

“Voor urbex gebruik ik twee camera’s van Fujifilm. De Fujifilm GFX100S en de X100v. De X100v gebruik ik alleen voor wat detailopnames. De GFX100S is dus mijn basiscamera. Die gebruik ik in combinatie met een groothoeklens en een portretlens. De camera heeft allereerst een heerlijk dynamisch bereik. Daardoor kun je schaduwpartijen met gemak in camera raw 4 tot 5 stops corrigeren zonder dat er maar een spettertje ruis of korrel bij komt kijken. In elk geval bij ISO 100, wat mijn basisstand is.

Daarnaast is Fujifilm het enige merk waarbij je sluitertijden kan halen van maximaal één uur. Andere grote merken haken af bij 30 seconden, of je moet in Bulb-stand fotograferen, maar daar zit je op locatie niet echt op te wachten. Ook de bracketing-stand is zeer uitgebreid. Negen brackets met een keuze van 1/3 stop tot 3 stops per foto is uniek. Met andere merken kun je vaak wel in negen brackets werken, maar die zijn dan gelocked op 1 stop. Daarbij geeft de grote sensor met 100 megapixel je genoeg speelruimte bij het croppen, zodat je daarna toch nog een grote afdruk kunt maken als dat nodig is. Ik heb laatst een foto 100×150 afgedrukt en alle kleine details zijn haarscherp en goed zichtbaar!”

archief

“Mijn ideale lens voor urbex is net op de markt gekomen: de Fujifilm GF 20-35mm f/4.0. Op dit moment gebruik ik nog een Fujifilm GF 110mm f/2.0, die heerlijk scherp is en een prachtige bokeh heeft. Die gebruik ik vooral samen met de Fujifilm X100V voor detailopnames. De GF 20-35mm f/4.0 lens had ik al even kunnen testen tijdens de introductie. Dat is echt een topper! Mooi scherp van hoek tot hoek, geen vervorming en geen last van lelijke flares. Ik kan niet wachten maar moet nog even geduld hebben.”

“Verder neem ik altijd drie extra batterijen mee. Gewoon voor de zekerheid. De GFX100s is namelijk heel zuinig in gebruik, dus meestal red ik een hele dag met 1,5 accu. Onder de camera zit een Arca-Swiss statiefgondel. Die zit op een groot balhoofd en een statief van twee meter hoog. Omdat het op locatie vaak stoffig is, heb ik ook altijd een blaasbalg en lensdoek bij me om het objectief goed schoon te houden en flares zoveel mogelijk tegen te gaan. In de GFX-camera zitten altijd twee snelle sd-kaarten, want de raw-beelden van die camera zijn behoorlijk groot, zo’n 200 MB per stuk.”

urbex

Urbex: praktische tips

“Voor de mensen die urbex willen gaan proberen, heb ik de volgende tips: ga nooit alleen, maar altijd met minimaal twee mensen. Maar ook niet met meer dan drie à vier, want dat wordt je zeker sneller gezien. Trek ook goede schoenen aan! Een spijkertje of een stuk glas zit zo door je gymschoen heen, dat heb ik al twee keer zien gebeuren. Zorg verder voor een goed gevuld EHBO-kitje en voldoende water. Er zijn vaak schimmels aanwezig en door het vele lopen en het stof krijg je sneller een droge keel. Ga dus nooit op goed geluk, maar bereid je goed voor. Als alles volgens plan verloopt, staat niets het fotograferen in de weg en kom je thuis met indrukwekkende foto’s en mooie herinneringen om op terug te kijken.”

Wil je wekelijks Apple-nieuws ontvangen? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief:

Ontvang wekelijks het opvallendste Apple-nieuws, aanbiedingen en de handigste tips voor je iPhone, iPad en Mac!