Leica SL2: een uitstekende moderne retro-camera

Het ontwerp-principe ‘form follows function’ is de inspiratiebron voor veel succesvolle producten, niet alleen binnen de fotografie. Bij de Leica SL2 lijkt het juist andersom te zijn. Alle techniek is ondergeschikt aan de prachtige body – of weet hij ook op te vallen door zijn prestaties?

Vorm

Het ontwerp van de Leica SL2 is zonder meer sierlijk. Heldere lijnen om de grote L-vatting bepalen het uiterlijk. Door de vele open ruimtes ziet de camera er bijna puristisch uit. In vergelijking met bijvoorbeeld de Sony A7-camera’s is de Leica SL2 erg fors. Met een gewicht van 900 gram inclusief accu weegt de camera zo’n 250 gram meer dan de Japanse concurrenten.

Bovendien meet de camera aan alle kanten (dus in de hoogte, breedte en diepte) wat millimeters meer. Dit betekent dat de Leica door kleinere handen niet zo stevig kan worden vastgepakt. Heb je grote handen, dan valt je hand prima rond de geprononceerde uitstulping.

Het valt overigens op dat de SL2 slechts een paar directe knoppen heeft. Modellen van andere fabrikanten lijken hiermee vergeleken overdadig. De drie knoppen naast het display, en twee knoppen aan de boven- en voorkant naast de vatting zijn in principe voldoende. Sommige knoppen kunnen namelijk naar wens vrij worden toegewezen.

kooptip

De iPhone 15 nu tot €7,50 korting per maand

• Maximaal voordeel als je thuis Ziggo hebt

Bekijk actie

Het scherm zit stevig geïntegreerd in de behuizing en kan dus jammer genoeg niet worden uitgeklapt of gedraaid. De Leica SL2 is de enige camera in zijn klasse die gecertificeerd is volgens beschermingsklasse IP54. Dit betekent dat de systeemcamera officieel beschermd is tegen het binnendringen van schadelijke stofdeeltjes. De camera is ook aan alle kanten afgedicht tegen spatwater, zodat je zeker niet bang hoeft te zijn voor kleine buien.

Praktische details, zoals een geïntegreerde dioptrie-instelling, bewijzen dat de fabrikant wel oog heeft voor functionaliteit, ook al ligt de nadruk op de vormen en contouren. Ook het vierkante schermpje aan de bovenkant met een resolutie van 128 x 128 pixels voor de belangrijkste opname-informatie is praktisch en ziet er ook weer bijzonder chic uit.

Functie

Leica maakt voor de sensor gebruik van de technologie van een bondgenoot: de SL2 gebruikt namelijk dezelfde chip als het topmodel van Panasonic. Wat betreft de beeldkwaliteit presteert de systeemcamera hiermee op een vergelijkbaar niveau als de Panasonic S1R. De Sony-modellen met hoge resolutie en de Fujifilm GVX100 met middenformaat-sensor doen het net iets beter.

In combinatie met het uitstekende in eigen beheer ontwikkelde SL-objectief, bereikte de Leica SL2 in onze test in elk geval zeer hoge resolutiewaarden, zelfs bij hoge ISO-instellingen. Het enige dat niet past in het eersteklas beeld is de prominente ruis die we op de monitor meten in de 100%-weergave volgens de VN1- norm. De VN3-meting (die overeenkomt met de ruisverhouding in print op A3) laat daarentegen niets opvallends zien en komt op het hoge niveau van de Panasonic S1R uit.

Deze positieve eerste indruk houdt stand als we kijken naar de apparatuur en de bestaande fotofuncties. De 47-megapixelsensor heeft een beweegbare ophanging met een aantal bijbehorende voordelen. In onze tests met de APO Summicron 90mm f/2 waren scherpe foto’s uit de vrije hand met een sluitertijd tot één seconde nog steeds mogelijk. Met kortere brandpuntsafstanden kunnen nog langere belichtingstijden worden bereikt. Praktisch als je een voorkeur hebt voor minimale bagage zonder zwaar statief, bijvoorbeeld wanneer je de natuur in trekt.

Voorbeeldfoto

De Leica SL2 is zeer geschikt voor een groot aantal opnamesituaties. ISO 100 (indien nodig ISO 50) tot ISO 50.000 zijn goed voor bijna alle lichtomstandigheden. Met de mechanische sluiter liggen de sluitertijden tussen de 30 minuten en 1/8000 seconde, bij een kortste flitstijd van 1/250 seconde. De geruisloze elektronische sluiter levert daarentegen een indrukwekkende minimale sluitertijd van 1/40.000 seconde. De meeste concurrerende camera’s halen daar doorgaans ‘slechts’ 1/32.000 seconde.

Bewegend beeld neemt de systeemcamera op in 5K-resolutie met maximaal 30 fps, in C4K met maximaal 60 fps en in full-hd zelfs met maximaal 180 fps. De Leica beschikt over vlakke beeldprofielen, 10 bit kleurdiepte en aansluitingen voor koptelefoons en een externe microfoon. Helemaal niets te klagen wat dat betreft. Heel erg fijn!

Geen snelheidsmonster

Toch komen op een gegeven moment de beperkingen van de Leica SL2 aan het licht. De prestaties van de burst-modus zijn namelijk wisselvallig. Tot twintig foto’s per seconde klinkt in eerste instantie als een prima prestatie. Maar de Leica SL2 haalt uiteindelijk niet het niveau van de Sony A9, omdat de continue autofocus op topsnelheid niet beschikbaar is. Pas bij zes of drie beelden per seconde past de dslm de scherpte aan, maar ook hier zijn de resultaten gemengd. Vervelende schokkerige bewegingen en incidentele blunders zorgen ervoor dat het gebruik van de automatische focus geen fijne ervaring is.

In de categorie snelheid schiet de Leica SL2 dus ietwat te kort. Maar voor de duidelijkheid: de Leica is niet bedoeld als sportcamera en dus ook geen concurrentie voor de highspeed-modellen van andere fabrikanten.

Leica SL2: Conclusie

De SL2 is een krachtige fullframe-camera die er ook nog prachtig uitziet. Enthousiaste fotografen zullen tegen de beperkingen aanlopen, maar kunnen hier vermoedelijk ook wel mee leven. Ben je van plan om deze Leica aan te schaffen, houd er dan rekening mee dat er een behoorlijk prijskaartje aan hangt (zo’n 6000 euro). En dat zal veel potentiële kopers afschrikken. Een vergelijkbare camera van Panasonic is een heel stuk goedkoper te krijgen. Maar net als bij het kiezen van een nieuwe auto is geld niet het enige dat telt.