Haal meer uit je Mac met een tweede scherm

Met een tweede display creëer je veel meer ruimte voor je projecten. Zo doe je bijvoorbeeld onderzoek in Safari op het ene scherm, terwijl je op het andere scherm in Pages je aantekeningen maakt. Daarom zetten we hier alle manieren op een rij waarop je je Mac kunt uitbreiden met een tweede scherm.

Waarschijnlijk denk je bij ‘tweede scherm’ aan een losse externe monitor die je met hdmi of een usb-c-kabeltje aan je Mac hangt. Hoewel dat zeker kan, biedt Apple een paar andere manieren om je scherm uit te breiden die een extra monitor onnodig maken. Zo kun je bijvoorbeeld je iPad gebruiken als tweede scherm, maar ook je televisie of zelfs een oude iMac. Kijk dus eerst naar wat je thuis al hebt liggen, voordat we aan de slag gaan!

Het is inmiddels al bijna vijf jaar geleden sinds­­ ­Apple de zogenaamde Doelbeeldschermmodus uit de iMac heeft gesloopt. Met deze functie was het mogelijk om een (oude) iMac als secundair beeldscherm te gebruiken voor een andere Mac. Als je het ons vraagt, is deze functie nog steeds een gemis, want nu worden er iMacs bij het grofvuil gezet terwijl de schermen ervan nog steeds dik in orde zijn.

Gelukkig bestaat er een accessoire­­­­ om dit probleem op te lossen. De Luna Display van Astropad is een klein usb-c-dongeltje dat je in je huidige Mac steekt, waarmee draadloos je beeld doorgestuurd wordt naar een oude iMac met macOS 10.11 El Capitan of nieuwer.

Je hoeft hier verder alleen Luna Primary (voor je huidige Mac) en Luna Secondary (voor de iMac) te installeren – het versturen en ontvangen van de beelden gaat via de apps. Zo krijgt dat oude beestje toch nog een functie! Je vindt de Luna Display op astropad.com voor € 119.

Het grootste scherm in je huis is perfect als tweede monitor voor je Mac te gebruiken. Met name met filmwerk, zoals bij het monteren in Final Cut Pro, zorgt het formaat van een televisie dat de beelden die je bewerkt echt tot leven komen. Het aansluiten van je tv kan als je een 14- of 16-inch MacBook Pro, Mac mini of Mac Studio hebt, gewoon met een hdmi-kabel. Bij alle andere Macs gebruik je een usb-c-naar-hdmi-adapter.

Maar het kan ook ’op z’n Apple’s’ met AirPlay. Heb je een tv met ingebouwde AirPlay, zoals recente modellen van LG, of heb je een Apple TV aan je televisie hangen? Dan kun je het beeld van je Mac ernaartoe sturen via ‘Systeeminstellingen> Beeldschermen>+’. Kies er vervolgens voor om je scherm naar de televisie uit te breiden.

De iPad is de ultieme compagnon voor je Mac. Je kunt hem namelijk op twee verschillende manieren gebruiken om de werkruimte op je Mac uit te breiden: Sidecar en Universele bediening. Met eerstgenoemde wordt de iPad een traditio­nele secundaire monitor, compleet met eigen bureaublad. Met laatstgenoemde laat je iPadOS en macOS perfect samenwerken, en wissel je moeiteloos tussen beide besturingssystemen. Verderop lees je er meer over.

Wat de iPad als tweede scherm extra handig maakt, is dat hij draadloos te verbinden is en ondersteuning heeft voor de Apple Pencil. Door dat laatste kun je hem dus ook direct als tekentablet gebruiken met apps als Photoshop en Pixelmator Pro.

Sidecar is een van de twee manieren waarop je je iPad als tweede scherm voor je Mac gebruikt. Hiermee gedraagt het scherm zich echt als een kleine extra monitor, met een eigen bureaublad en het Dock en de menubalk zoals je gewend bent van je hoofdscherm. Dit werkt helemaal draadloos. Zit je in een omgeving met veel interferentie? Dan kun je je iPad ook met een kabeltje op je Mac aansluiten.

Hieronder laten we zien hoe je de functie inschakelt en naar je hand zet – maar eerst moet je even Handoff inschakelen op je Mac én iPad. Dit doe je op de Mac in ‘Systeeminstellingen>Algemeen>AirDrop en Handoff>Sta Handoff … toe’, en op je iPad in ‘Instellingen> Algemeen>AirPlay en Handoff>Handoff’.

Open je iPad naast je Mac, en ga op je Mac in Systeeminstellingen naar ‘Beeldschermen>+’. Kies hier je iPad onder ‘Geef synchroon weer of breid uit naar’, en je iPad wordt verbonden.

Klik in het overzicht van Beeldschermen op je iPad. Kies hier of je je iPad als uitbreiding van je Mac wilt gebruiken of als kopie van het hoofdscherm achter ‘Gebruik als’.

Soms staat de positie van je iPad ten opzichte van je Mac nog niet direct goed ingesteld. Klik hiervoor op ‘Orden’, en versleep de iPad naar de andere kant van je Mac-scherm waar nodig.

In ‘Systeeminstellingen>Beeldschermen’ zie je – mits je op je iPad klikt – twee extra opties. De eerste is ‘Toon navigatiekolom’. Zet je dit aan, dan zie je op je iPad een extra zijbalk verschijnen met allerlei knoppen. Dat zijn van boven naar onder: toon/verberg menubalk, toon/verberg Dock, command, option, control, shift, ongedaan maken, toon/verberg toetsenbord en verbreek verbinding.

Daarnaast kun je ‘Toon Touch Bar’ inschakelen. Daarmee krijg je op je iPad een virtuele Touch Bar te zien, met een rij interactieve functietoetsen onder het scherm – precies zoals op de 13-inch MacBook Pro.

Wanneer je gebruikmaakt van Sidecar wordt de Apple Pencil volledig ondersteund. In de basis werkt hij zoals een muis: een tik op het scherm is een klik, en vasthouden doet hetzelfde als een ingedrukte muisknop. Open je een teken-app zoals Pixelmator Pro, die je normaal onhandig met je muis of trackpad bedient, dan gaat er op deze manier een wereld voor je open. Hiervoor hoef je alleen het venster van de app naar je iPad te slepen – daarna kun je losgaan met je tekenkunsten.

Naast Sidecar is er ook Universele bediening. Dit werkt op een totaal andere manier. Hiermee wordt je iPad namelijk niet een extra scherm waar je je Mac-apps op draait, maar laat de iPad gewoon de gebruikelijke interface van iPadOS zien. Deze kun je dan bedienen met het trackpad en toetsenbord van je Mac. Zo beweeg je je aanwijzer naadloos van het scherm van je Mac naar je iPad, en kun je zelfs bestanden verslepen van het ene naar het andere apparaat.

Ook je toetsenbord werkt met Universele bediening op beide apparaten tegelijk, afhankelijk van waar je ‘knipperende streepje’ staat. Ook voor Universele bediening geldt: eerst moet Handoff zijn ingeschakeld. Scrol daarvoor terug naar boven!

Eerst moet je Universele bediening configureren. Ga op je Mac naar ‘Systeeminstellingen>Beeldschermen>Geavanceerd’. In dit menu moeten de bovenste twee schakelaars zijn ingeschakeld.

Zet je iPad links of rechts van je Mac, en ontgrendel hem. Sleep daarna de cursor van je Mac richting je iPad, en duw hem door de schermrand heen. Je aanwijzer zwiept nu naar de iPad. Magisch!

Werkt de magie even niet? Ga dan op je Mac naar ‘Systeeminstellingen>Beeldschermen>+’ en kies je iPad onder ‘Koppel toetsenbord en muis aan’. Zo zet je Universele bediening handmatig aan.

De trackpad of muis van je Mac kan alles wat je ervan verwacht in de interface van iPadOS – en meer. Met drie vingers naar links of rechts wissel je tussen apps, met drie vingers omhoog sluit je een app, en door dezelfde beweging even vast te houden krijg je het multitasking-menu in beeld.

Sommige dingen werken wat anders: met een druk op de tijd krijg je het notificatiecentrum in beeld, en door op de batterijstatus te klikken komt het bedieningspaneel naar beneden. Ook handig in iPadOS: houd even de Cmd-toets ingedrukt om een overzicht te krijgen van alle sneltoetsen in een bepaalde app. Daarvoor moet je cursor wel op je iPad staan, en niet op je Mac.

Waarom is het handig om macOS en iPadOS naast elkaar te gebruiken? Dat komt door de exclusieve apps en functies voor beide platforms. Zo heb je op de iPad waanzinnige teken-­apps die de Apple Pencil ondersteunen, maar zijn er wat onhandigheden met het beheren en delen van je bestanden, en belangrijke software zoals de volledige versie van Photoshop ontbreekt vaak. Met Universele bediening sleep je je tekening gewoon van je iPad naar je Mac, waar je de rest van het werk kunt doen.

Misschien wel een van de beste exclusieve functies voor de Mac is Mission Control. Deze krachtige tool voor het beheren van je bureaubladen en vensters is inmiddels al dertien jaar oud, en werd zelfs nog onder Steve Jobs aangekondigd. Maar grappig genoeg heeft Microsoft er nog steeds geen goed antwoord op.

Mission Control is ook ultiem voor het beheren van meerdere monitors – of dat nou je iPad met Sidecar is, een tv, een iMac of een externe monitor. Maar hoe werkt het precies? Dat bespreken we hier.

Mission Control is op meerdere manieren te benaderen. Op een Mac-toetsenbord voldoet een druk op de F3-toets. Je vindt Mission Control ook in ‘Apps’, of met een gebaar op je trackpad – afhankelijk van wat er is ingesteld in ‘Systeeminstellingen>Trackpad>Meer gebaren’. Handig is om Mission Control vanuit je Apps-map naar je Dock te slepen. Zo heb je de functie altijd onder je duim.

Door Mission Control te openen zie je in één oogopslag alle vensters die je op dat specifieke scherm hebt geopend. Op je primaire scherm en je tweede scherm zie je dus twee losse sets vensters. Ben je even het overzicht kwijt, dan is dit dus de perfecte manier om te zien wat je waar hebt geopend. Dit hoeven echter niet álle vensters te zijn die open staan op je Mac – lees daarvoor de volgende alinea.

Bovenin zie je – als je je aanwijzer ernaartoe sleept – al je bureaubladen. Standaard heb je maar één bureaublad per scherm,­­ maar met de plus rechtsboven maak je er extra aan. Zo kun je bijvoorbeeld een bureaublad inrichten voor je werk, en eentje voor privé-apps. De vensters die je in Mission Control ziet, kun je verslepen naar andere bureaubladen.

Zet je een bureaublad op je primaire scherm liever op je tweede scherm? Versleep hem dan in Mission Control naar het andere scherm. Ten slotte: je sluit een bureaublad door je muis erboven te houden en op ‘x’ te klikken.

Naast of tussen je bureaubladen vind je je schermvullende apps. Deze leven helemaal in hun eigen zogenaamde ‘spaces’, net als je bureaubladen. Door een schermvullende app naar beneden te slepen, maak je er weer een normaal venster van. En door een tegenovergestelde beweging te maken – dus door een ander venster bovenop een schermvullende app te slepen – zet je de twee apps naast elkaar in één space. Dit kan uiteraard ook van het ene naar het andere scherm.

In ‘Systeeminstellingen>Bureaublad en Dock’ stel je onder in de lijst aan opties in hoe Mission Control zich gedraagt. Daar zitten wat complexe opties tussen, dus wij zetten de minder vanzelfsprekende schakelaars op een rij met wat uitleg.

Hiermee stel je in of bij het aanklikken van een app in je Dock of Apps-map je automatisch naar het juiste bureaublad of naar de juiste space schiet waar deze app al is geopend. Zet je dit uit, dan wordt er een nieuw venster van de app gemaakt op het bureaublad dat je op dat moment hebt geopend.

Hoewel Mission Control je Mac een stuk overzichtelijker maakt, ziet het er soms alsnog als een zooitje uit als je van één app meerdere vensters hebt geopend. Door de optie ‘Groepeer vensters per app’ in te schakelen, worden deze vensters gebundeld. Wel zo handig. Extra tip: Ctrl-klik op een app in je Dock en kies ‘Toon alle vensters’ om Mission Control te openen voor alleen die specifieke app.

Standaard zijn de spaces en bureaubladen gesplitst tussen je beeldschermen, en moet je ze handmatig van de één naar de ander verslepen als je ze op een ander scherm wilt gebruiken. Door de bovenstaande optie uit te schakelen, worden je spaces en bureaubladen in plaats daarvan altijd gedeeld tussen je schermen, en is het verslepen dus niet meer nodig.

Om je bureaubladen, vensters en spaces nog sneller te beheren, kun je speciale functies van Mission Control kwijt in de hoeken van je scherm. Je hoeft je muis dan alleen naar een schermhoek te brengen om de functie te activeren. Ga naar ‘Systeeminstellingen>Bureaublad en Dock’ en klik onderaan op ‘Interactieve hoeken’.

Hier kies je welke hoek wat doet. Kies bijvoorbeeld rechtsboven voor ‘Bureaublad’ om snel je vensters uit beeld te krijgen en direct zicht te hebben op de items op je bureaublad. Of kies linksonder voor ‘Appvensters’ om Mission Control voor één specifieke app in een handomdraai op te roepen. Speel hier vooral even mee, en voor je het weet heb je een set-up waar je nog een stuk productiever door wordt – al helemaal met twee schermen.

Hoewel je iPad voor de meeste doeleinden wel genoeg is als tweede scherm, merk je dat je niet meer terug wilt wanneer je eenmaal een échte extra monitor hebt gebruikt. Het is ergonomisch een stuk beter dan gedurende een lange tijd met een gebogen nek naar beneden turen, en je krijgt veel meer ruimte om meerdere apps tegelijk te gebruiken.

Maar het kiezen van zo’n monitor kan door het brede aanbod best lastig zijn. Wat voor grootte moet je kiezen, en wat voor schermtechniek? En welke extra functies zijn handig? Die vragen beantwoorden we hieronder. Aan de hand hiervan kun je voor zowel een MacBook als voor een desktop-Mac – zoals de Mac mini of Mac Studio – een geschikte monitor kiezen.

Hoe groot moet een externe monitor eigenlijk zijn? Dat ligt maar net aan je gebruik. Zoek je een scherm waarop je fijn kunt typen en werken, dan is 24-inch een heel mooie middenmaat. Maar ben je een echte multitasker of wil je helemaal opgaan in je films en series, dan is 27-inch weer prettiger – of zelfs 32-inch, als je bureau het toelaat.

Ook is de beeldverhouding belangrijk. De meeste monitors zijn 16:9 – oftewel standaard breedbeeld – maar er zijn ook schermen die extra breed zijn (ultrawide monitor). Dit is met name handig als je twee applicaties op volledige grootte naast elkaar wilt zetten, of als je een videobewerker bent die extra ruimte nodig heeft voor de voorvertoning van de bewerkte video.

Apple’s eigen schermen zijn tegenwoordig allemaal ‘Retina’, oftewel, haarscherp. Het aantal pixels is hierbij zo hoog dat je ogen ze niet meer uit elkaar kunnen houden op normale kijkafstand. Dat zorgt voor scherpe letters, gedetailleerde foto’s en prachtige videobeelden.

Veel monitors van andere merken zijn níét zo scherp, en doen daardoor toch een beetje afbreuk aan de hele Mac-ervaring. Zoek daarom naar een scherm dat ongeveer het niveau van Retina haalt, ook wel HiDPI genoemd. Hiervoor kun je het beste afgaan op het aantal pixels per inch (ppi): bij 160 of hoger is de kwaliteit al top, en bij 200 of hoger zit je op hetzelfde niveau als Apple.

In macOS worden de pixels vaak samengevoegd voor een extra scherp beeld. Desgewenst werk je met een Retina-scherm ook met de volledige, daadwerkelijke resolutie, en heb je dus extra veel schermruimte voor bijvoorbeeld fotobewerking. Dat stel je uiteraard allemaal in in ‘Systeeminstellingen>Beeldschermen’.

Naast de grootte en schermtechniek is het van belang om te letten op eventuele handige extra functies. Een belangrijke hierbij is verstelbaarheid. Om zo ergonomisch mogelijk te werken, kun je het best gaan voor een scherm dat in hoogte verstelbaar is. En wil je ook verticaal kunnen werken, bijvoorbeeld voor programmeertaken? Dan moet je scherm ook kantelbaar zijn.

Ook fijn is een scherm met ondersteuning voor usb-c, al helemaal als deze flink wat stroom kan leveren. Zo kun je namelijk met één plugje je MacBook aansluiten én opladen. En heeft de monitor dan ook nog wat normale usb-aansluitingen voor een toetsenbord en een muis, dan kun je die ook direct laten verbinden zodra je je Mac aansluit. Zo heb je nooit meer gedoe met kabeltjes of Bluetooth-­verbindingen.

De brij aan verschillende schermtechnieken lijkt haast codetaal wanneer je je voor het eerst verdiept in een scherm voor je MacBook. IPS, TN, VA, oled … Waar moet je nou voor gaan?

VA en TN kun je beter vermijden voor je Mac, met name als je er creatief werk mee doet: de kijkhoek en kleuren vallen bij deze schermen namelijk tegen. Over het algemeen adviseren we om eerder voor een IPS-monitor te gaan. Hierbij krijg je een grote kijkhoek en goede kleuren, waardoor het scherm inzetbaar is voor bijna alle taken. Bovendien zijn deze schermen tegenwoordig goed betaalbaar.

Wel moet je bij IPS perfecte zwarttinten en ondersteuning voor HDR (High Dynamic Range) missen. Wil je dit, bijvoorbeeld omdat je goed films wilt bewerken, dan is oled het antwoord. Deze techniek is véél duurder, maar biedt ultiem contrast en is perfect voor HDR.